Yüzbinlerle Yürüdük, Baba Oğul...

Önceden bir buluşma kararlaştırmamamıza rağmen, ben Barış Girişimi/Türkiye grubuna ; katılmak üzere tarihi Union Square'de (sendika meydanı) bekleşirken, birden oğlum karşımda bitiverince doğrusu şaşırdım ilkin. Sonra içimi bir mutluluk kapladı, nihayet bir yürüyüşte beraberdik, hem de Türkiye'den bir hayli uzakta, dünya imparatorluğuna soyunan bu ülkede, New York'ta.

Yanlış anlaşılmasın, Ali özellikle burada üniversiteye başladıktan sonra hızla militanlığının dozunu arttırarak katılmadık gösteri bırakmadı; Washington, Quebec, Prag, Cenova'daki kapitalist küreselleşme karşıtı gösteriler, Irak ve Chiapas maceraları, çekilen fotoğraflar da cabası. Kısacası, 15 Şubat'a kadar herhangi bir gösteride beraber olamayışımız daha çok benim hantallığımdan kaynaklanmıştı. Tam kazın ayağını kırdık derken, bu kez bizim oğlanın kafası kırılıyordu: Evet, nihayet bir gösteride tutuklanarak boynuzun kulağı nasıl geçebileceğini de bana göstermiş oldu!

New York'ta rengarenktik

Ailevi öneminin dışında, 15 Şubat New York gösterisi yaşanmaya, görülmeye değer bir başkaldırıydı. Rengarenk idik, bir yanda bebekler, bir yanda tekerlekli sandalyelerinde yaşlılar, anarşistler, çevreciler, sendikalar, budistler, Vermont'tan gelenler, Massachussets'e dönmek üzere olanlar, Bronx'dan yürümeye kalkanlar, cümlemiz oradaydık.

Bir süre Türkiyeli grupla yürüdükten sonra -ki bu arada Ankara'dan 4-5 eski öğrencimle de karşılaşarak öpüşmeyi ihmal etmedim- polisin grubu ve önümüzdekileri durdurması üzerine bir miktar ileriye giderek Ali'nin bulunduğu üniversiteli grubun durumunu anlamaya çalıştım. Yetişemedim, ama hızla geçtiğim 4-5 sokak ve 23. sokağa yakın meydandaki çok sayıda atlı polisler, polis otobüsleri bir şeylerin beklendiğini gösteriyordu. Sonradan öğrendiğime göre, benden biraz önce Ali'nin de içinde bulunduğu yaklaşık bin kişilik öğrenci grubu ile polis arasında 23. sokak civarında çatışma olmuş ve bir kaç kişi göz altına alınmış.

New Yorklu sendikalarla buluşmak üzere tekrar hızlanarak nihayet 4-5 bin kişilik grubu 3. caddede yakaladım. Bu noktada, bir miktar lojistik açıklama gerekiyor New York'u ve polisin koyduğu sınırlamaları yakından bilmeyenler için. Yürüyüş izni verilmediği için, gösteriye gelenlerin kendilerine tanınan 51. sokak 1. cadde bloğundan başlayarak bu cadde üzerinde kuzeye doğru yayılmaları bekleniyordu. Yürüyüş izni verilmeyişi birçok grubu gerginleştirmişti. Herkes en temel gösteri ve direniş haklarının çiğnendiği, saçma sapan gerekçelerle yürüyüşe izin verilmediği görüşündeydi. Biraz da bu nedenle New York'un değişik noktalarından hareket ederek mitinge katılacak 60-70 civarında besleyici yürüyüşler düzenlenmişti. Yukarda bahsettiğim gruplar ve benim sonunda yakalayabildiğim sendikalar grubu hep değişik noktalardan hareketle 1. caddedeki mitinge varmaya çalışan çok sayıda gruptan sadece bir kaçı idi.

"Sokaklar bizimdir"

Bir başka sınırlama da, miting caddesine, 1. caddeye varana kadar cadde ve sokaklarda yürüme yasağı konmuş olması idi, kaldırımlarda yürümek zorunda bırakılmıştık. Bu yasağın anlamsızlığı gün boyunca defalarca kanıtlandı ve gruplar yeterince kalabalıklaştıklarında ilk fırsatta hemen caddelere yayılıverdiler ve "sokaklar bizimdir"le New York'u inlettiler. Sendikalar grubuna katıldıktan bir süre sonra 2. caddeye vararak, bütün caddeye tamamen yayıldık. Sıra yan sokaklardan birinden 1. caddeye inerek mitinge katılmaya gelmişti. Oysa polisin amacı olabildiğince büyük sayıda grubu değişik sokak ve caddelerde kuşatarak mitingin büyümesini ve de dolayısıyla yaratacağı etkiyi önlemekti. 60. sokaktan, 61'e, oradan da 62. sokağa adeta itelenen işçiler nihayet bu sokağın girişine yığılmaya ve oradaki barikatları zorlamaya başladı.

Buradaki itişme yaklaşık yarım saat sürdükten, 5-6 kişi tutuklandıktan sonra, muazzam bir yüklenme ile barikatlar aşıldığında insanların coşkusu görülmeye değerdi. Yürüme ve direnme hakkını almasını bilen bu güzel ve cesur insanlar coplanmayı, tutuklanmayı göze alarak, hem de dayanışma içinde, hep birlikte sokakları birer birer ele geçiriyorlardı.

Bu yazıya başlamadan 3-4 saat önce, 16 saat tutukluluktan sonra arkadaşlarıyla okuluna dönerken, Ali nihayet telefon ederek başına gelenleri aktardı; miting dönüşü, Times Square civarında, bulunduğu grup ile caddeye yayılmaya çalıştıklarında coplanmış ve ön dişi kırılmış. Sesinde, üzerine düşeni fazlasıyla yerine getirebilmiş olmanın rahatlığı seziliyordu.

Bu akşam ikimiz de rahat uyuyacaktık.

* Barış Girişimi/Türkiye Grubu'nun e-posta adresi: [email protected]