Yıldan yıla: Gelecek ya distopya ya ütopya

Görünen o ki ikisinin ortası olmayacak. 

Hepimizin kafası güzel mi? Bence güzel, dünyanın hiç bitmeyen aksiyonu, Kuzey Avrupa insanının bile alışık olmadığı bu gündem yoğunluğunda hepimizin kafası herhangi bir yükseltici madde olmadan ya da alkol kullanmadan güzel. 

Bu hafta bitirdiğim, aslında bir sene gecikmeli izlediğim bir dizinin hissiyatını yazacağım. Years and Years... İngiltere yapımı, evet Black Mirror'ın ilk sezonlarından bile iyi. 

Bir aile düşünün, tam da geçiş döneminde, tıpkı bizim gibi... Bir yandan sağ populizm yükselirken, bir yandan insanlık tarihi teknolojik olarak sürreal bir ilerleme kaydediyor. 

"Came out"a hazır aile var mı? 

Sadece bir sezon süren ve 2019-2031 yıllarını kapsayan bu dizide ilk girmek istediğim diyalog ergen bir genç ve ailesi arasındaki "come out" (açılma) diyaloğu. 

Kızlarının trans birey olduğunu düşünen bir anne baba profili, mevzuya ne kadar cinsiyet rollerinden bağımsız ve açık zihinle yaklaşabilirse o kadar açık yaklaşıyorlar. "Sen her türlü bizim çocuğumuzsun, hayat senin" diye bakıyorlar.

Ve bu konuşmayı kızlarına yaptıkları anda kızlarının "trans birey olmaktan" kastının ne olduğunu duyunca, son 50 yılda herhangi bir ailenin verebileceği tepkiye dönüyorlar: "Sana internet, telefon yasak. Odandan çıkmayacaksın!"

İstediği neydi halbuki? Bilincini dijital ortama aktararak bedenden bağımsız bir trans insan olmaktı. 

Aile kavramında tüm toplumsal prototipleri baştan yazan bir dizi Years and Years. 2019'dan 2031'e tüm politik kaosları, sağ popülizmin yükselişi (tanıdık değil mi?), yxhx (bu tashih haber yazarken klavyeme binen ev arkadaşım Linda'nın patilerine ait), zevali olmasın... 

Mülteci botuna sığmayanlar

Buradan Daniel'in hayatına sıçrarsak, biliyorsunuz İngiltere'de -2020'de hala olan cinsiyet rollerini ve tanımlarını baz alarak yazıyorum ki hiç olmasalar Judith Butler'ın da dediği gibi tabii ki daha iyi olurdu- kendisi evlilik eşitliğinden faydalanan bir İngiltere vatandaşı. 

Hikaye bu ya, inşaatında çalıştığı bir mülteci komplekindeki gay bir mülteciye aşık oluyor. Aşk ağır basıyor, herkesleri karşısına alıyor. Ancak eski eş, oturma izni olmayan yeni sevgiliyi ihbar ediyor ve yeni sevgili sınır dışı ediliyor.

Ondan sonra izleyeceklerimiz, mültecilerin yaşadığı tüm trajediyi anlatan bir İngiltere'ye varma hikayesinin, insan kaçakçılarının acımasızlığını ve o plastik bota, bir can yeleği ve botun taşıyamayacağı bir kalabalıkla binen her bir bireyin yaşayacaklarının özeti. 

O bota sevgilisi için binen İngiltere vatandaşı bir beyazın ölüm anı yine beraberinde yeni paradoksları getirecekti. (Bunun ayrıntıları için diziyi izleyiniz.) 

Rabia işareti ve Viv Rook

Evet, dizide Vivian Rook diye politik bir figürümüz var. Henüz yerel seçimlerde "Afrika'daki açlık mı? Bana ne?" diyen bir karakter, ben ülkemin refahını düşünürüm lideri. 2020 dünyasında tanıdık gelenlerden. 

Öyle ki Viv Rook hiç umulmayacak kesimlerin de aklını çeliyor ve iktidara geliyor. Sonrası Nazi Almanyası'nı aratmayan toplama kampları, mülteci kıyımı, insan hakları ihlalleri... 

1999'dan sonraki 10 bin gün

Dizinin tüm bölümlerinin en iyi konuşması büyük anne Muriel'den geliyor, herkesin mevcut yönetimleri suçlamakla yetindiğini söyleyen büyük anne, en basit vatandaşlık görevlerini yerine getirmeyenlere sesleniyor ve ondan sonra distopyadan ütopyaya yolculuk başlıyor. 

Süpermarketlerdeki 1 pound'luk tişört ve otomatik kasa örneklerini kullanan Muriel, ailesini (ve geri kalanımızı) geride durup bu şeylerin gerçekleşmesine izin vermek için görevlendirdiriyor ve diyor ki: 

"Bu bizim hatamız. Bu bizim inşa ettiğimiz dünya ."

(PT)