Aragon'un 23'ler İçin Yazdığı Şiiri

Adıyaman'da doğan, Ermeni kıyımı nedeniyle yurdundan göçen, Fransız Direniş önderlerinden komünist marangoz ve şair Misak Manuşyan ve Nazilerin 1944 onunla birlikte kurşuna dizdiği 22 yoldaşı için Aragon'un yazdığı şiirin Türkçe tercümesi aşağıda. Aragon bu şiiri Manuşyan'ın, biyografisini yazan eşi Mélinée'ye kaleme aldığı son mektubundan esinlenerek oluşturdu.

Şiir adını, Nazilerin Manuşyan'ın başında olduğu ve göçmenlerden oluşan Direniş grubuna karşı hazırlattığı afişten alıyordu.

Léo Ferré'nin Aragon'un şiirinden bestelediği L'Affiche Rouge'u dinlemek için yandaki videoya tıklayın.

Kırmızı Afiş

İstediğiniz ne şandı ne gözyaşı
Ne bir tören ne de cenaze marşı
Dile kolay on bir yıl, ne çabuk geçmiş yıllar
Silahlarınızdı tek kullandığınız
Ölüm Partizanların gözlerini kamaştırmaz.

Şehrimizin duvarlarındaydı resimleriniz
Sakal ve gecenin kararttığı, yabani ve tehditkar
Bir kan lekesi gibiydi afiş
Gelip geçene korku versin diyeydi
Telaffuzu zor isimleriniz.

Kimse size Fransız demez gibiydi
İnsanlar gün boyu bakmadan geçip giderdi
Ama karartma saatinde gezinen parmaklar
Fotoğraflarınıza "Fransa için öldüler" diye yazdılar
Ve artık farklıydı kasvetli sabahlar.

Kırağı tek renge boyamıştı herşeyi
Şubat sonunda, o son anlarınızda
Ve işte o an dedi ki içinizden biri:
"Ne mutlu herkese
Ne  mutlu geride kalanlara
Kin duymadan ölüyorum Alman halkına."

Elveda acı ve zevk, elveda güller
Elveda hayat, elveda ışık ve rüzgar
Evlen, mutlu ol ve sık sık beni an
Sen ki güzellikler içinde yaşayacaksın
Herşey Erivan'da noktalandığı zaman

Parlak kış güneşi tepeyi aydınlatıyor
Tabiat ne güzel, yüreğim parçalanıyor
Muzaffer adımlarımızla gelecek adalet
Meline'm, ey aşkım, yetimim benim
Yaşamandır, çocuğunun olması senden dileğim.

Yirmi üç kişiydiler tüfekler çiçeklendiğinde
Vakitsiz giden yirmi üç yürek
Yirmi üç yabancı ama kardeşimiz de
Yürmi üç yaşam sevdalısı, ölecek kadar,
Düşerken Fransa diye bağıran yürmi üçler.