Fransa: Çocukların Yaklaşık Yarısı Bakım Hizmetinden Yararlanıyor

Fransa'da kadınların işgücüne katılımı yüzde 66. Annelik izni, 16 hafta ücretli. Babalık izni, 11 gün ücretli. Ebeveyn izinleri, 3 yıla kadar ücretsiz izin, devlet tarafından asgari ücretin yarısı kadar ödenek ile veriliyor.

Haftalık çalışma saati 35'e indirilmiş. Kadınların yüzde 30'u yarı zamanlı çalışıyor.

Bakım hizmetleri ve finansal teşvik mekanizmaları çok gelişmiş.

Aile ödeneği sistemleri oldukça karmaşık ve gelişmiş: Doğrudan aileye ödenekler, çocuk, hasta ve engelli bakımı destekleri, ve vergi indirimleri mevcut.

0-3 yaş arası çocukların yüzde 42'si kurumsal bakım hizmetlerinden faydalanıyor (bireysel kayıtlı bakıcılar veya kreşler).

Buna rağmen 3 yaş altı çocuk bakım hizmetlerinde sorun var, ayrıca farklı sosyo ekonomik statüden ailelerin mekanizmaları kullanması farklılaşıyor.

Kreş sistemi çok yaygın: 3 yaş ve sonrası çocukların yüzde 100'ü okul öncesi eğitime katılıyor.

Ayrıca okul öncesi eğitimde esnek ve uzun saatler denenmekte. (Kreş saatleri 7-7). İlkokullarda okul saatleri öncesi ve sonrası bakım hizmeti mevcut.

Özel sektörde aile ve iş yaşamının uzlaştırılması için çeşitli mekanizmalar geliştirilmiş: Örneğin, vardiya usulü çalışan ulaşım işçileri için bakım hizmeti sağlama; ev bakımı işerinin kısmen işveren tarafından karşılanması, şirketlerin ortak kreş açması, ebeveynlerin çalışma saatlerinin ayarlanması. Bunlar için teşvik var ancak yasal zorunluluk yok.

Uzlaştırma politikalarının geliştirilmesi üreme oranlarının da yükselmesine yol açmış.

Fransa'da uzlaşma politikalarının gelişmesi, gerek kadın hareketinin çabaları, gerek devletin "feminist" politikaları, gerekse ekonomik büyüme ile gerçekleşmiş. Ancak buna rağmen işgücü piyasasını ekonomik hedeflerle esnekleştirmek, bazı konularda eşitsizliklerin artmasına (yarı zamanlı çalışma, atipik saatler, kadınların "eve dönüşü gibi) yol açmış. (EZÖ)

* Bu haber Kadının İnsan Hakları-Yeni Çözümler Derneği (KİH-YÇ) ve Kadın Emeği ve İstihdamı Girişimi Platformu (KEİG) ortaklığında gerçekleştirilen "İstihdamda Toplumsal Cinsiyet Eşitliğine Doğru: İş ve Aile Yaşamını Uzlaştırma Politikaları" Konferansı dosyasından birebir alıntılanmıştır.