Ben Bedran Encü'yüm

Roboski'den altıncı hayat hikayesi...

İstatistik değil "insan"ım! Benim de bir hikâyem var...

Ben Bedran Encü'yüm.

Ben dokuz nüfuslu bir ailenin en büyük erkek çocuğuydum, büyük dediysem öyle çok değil, 13 yaşındaydım...

Filmlerde hep diyorlar ya; "fakir ve gururlu" bir ailemiz var... En büyük oğul babanın sağ koludur, nereye gitse beni de götürürdü, gelmediği gün kardeşlerimi bana emanet ederdi. Babamın vekiliydim, bana çok güvenirdi...

Öğrenciydim, 8. sınıfa gidiyordum. Bizim buralarda adaletin eksikliği kendisini çok erken yaşlarda belli eder; bu sebepten, avukat olma hayalleri kuruyordum...

Siz bilmezsiniz belki; yoksulluk, soğukla kolkola verince iliklerine kadar üşütür insanı! Babama yırtık ayakkabımın yerine bir ayakkabıya ihtiyacım olduğunu, bundan sonra ayakkabımı, defterimi, kalemimi kendim almak istediğimi söyledim. Zor oldu ikna etmek, ama oldu...

Ömür arkadaşım, amcamın oğlu Şivan'la beraberdik o gece. Birden göğün aydınlandığına şahit olduk. Biz bu durumu hayra yoralım dedik. Gülümseyen ay  ışıgı beklerken, bomba yağdı gökyüzünden...

"Hawar"lar duydum, Şivan'ınki en keskin olanıydı. Ben ağlıyordum. İyi ki babam görmüyordu, en büyük oğlunun ağlaması çok koyardı herhalde. Arkadaşlarımıza doğru koştuk. Babam beni onlara emanet etmişti ama onların ne emanete ne de kendilerine sahip çıkacak halleri kalmıştı; iniltiler, parçalanmış bedenler, kesif bir koku...

Korkudan ölmek üzereydim, keşke korkudan ölseydim! Tepeme düşen bomba buna müsaade etmedi. Korkuyla değil, öfkeyle öldüm ben!

Gövdemin sağ üst parçasını bulmuş babam, yırtık elbiselerimin cebinden 20 lira para ve bir de kek çıkmış, acıkırsam yiyecektim.

Bacaklarımı çok aramış bulamamış;  "kök saldı" toprağa bacaklarım,  "kökümüzü kurutamasınlar" diye...

...

Belki kızacaksınız ama bir çift sözüm var;

Eğer beni öldüren bombalar adalet'i de öldürmediyse,

Adalet talep ediyorum...

Herkesin hakkı değil mi Adalet?

Yoksa o kocaman, pahalı bombalarınızı beni öldürmekte harcadığı için devletten özür dilemeli,

Hedefi şaşırmayıp beni öldürdüğü için Genelkurmay'a teşekkür mü etmeliyim!?

* Roboskiye Adalet Platformu Uludere'nin bombalanarak öldürülen Roboski ve Gülyazılı 34 insanın hayat hikâyesini yayınlıyor. 34 gün boyunca her gün yayınlanan bu hikâyeler Cumhurbaşkanlığı Başbakanlık, Adalet bakanlığı ve İçişleri Bakanlığına faks ve mail yoluyla gönderiliyor.