Ben Hamza Encü'yüm

Roboski'den on birinci hayat hikayesi...

İstatistik değil "insan"ım! Benim de bir hikayem var...

Ben Hamza Encü'yüm;

Babamdan kalma bir işim, gizli tütün içmelerim vardı, kaçakçıydım...

İsmiyle müsemma bir yiğittim, güreşte rakibim olacak adamın aklına gülerdim.

Yaş yirmiye dayanınca askere gittim; siz deyin "Tunceli" ben diyeyim "Dersim"...

Bir buçuk yıl bizim evde uyku girmedi kimsenin gözlerine. Dersim'den gelen her çatışma ve ölüm haberini yürekleri avuçlarında dinlediler. Her seferinde "şükür ki Hamza değil" sevinci "Allah anasına babasına sabır versin" hüznüne bırakırdı yerini...

Terhis olup "hacdan döner gibi" karşılandığımda anlamıştım nasıl beklendiğimi...

Askerlik bitince annem başladı etrafını yoklamaya, oğlunun mürüvvetini görmeden ölmeye niyeti yoktu. Ben de bir yuva hayali kuruyor, bir yandan hazırlık yapıyordum. Hazırlık masrafsız olmaz. Roboskî'de ne bir fabrika bacası tüter ne de ekilip biçilecek tarla vardır. Yegâne ekmek kapımız sizin "kaçakçılık" dediğiniz ata mesleğidir...

Tepemize düşen ilk bombanın ateşi Roboskî'nin kıyameti oldu. Ömür tesbihimin ipi koptu. Her bir yaşım bir tespih tanesi gibi savruldu Roboskî'nin kayalarına...

Kara haber tez ulaştı bahtı kara yuvamıza. Kız kardeşim Berivan bu kahreden acıya dayanamadı, kendini bıçakladı. Annem, Roboskî'nin dört bir yanına savrulan ciğerinin bir parçasını toplamaya çıktı ama nafile...

Otopsi raporuna "aidiyeti bilinmeyen kol ve bacak" olarak geçtim ben! 80 kiloluk Hamza'sının on kilosuna iki gün sonra kavuşabildi anam!

Bedenimin 70 kilosu Roboskî'nin dağına bayırına savruldu. Anam her dağa, her taşa fatiha okumasın da ne yapsın?

Ben Hamza Encü'yüm; ekmeği tanımak karın doyurmuyor efendiler, sofrana götürmek için bir bedel ödemelisin, benim bedelim canım oldu! Söyleyin, ben böyle mi ölmeliydim?

...

Belki kızacaksınız ama bir çift sözüm var;

Eğer beni öldüren bombalar adalet'i de öldürmediyse,

Adalet talep ediyorum...

Herkesin hakkı değil mi adalet?

Yoksa

O kocaman, pahalı bombalarını beni öldürmekte harcadığı için devletten özür dilemeli,

Hedefi şaşırmayıp beni öldürdüğü için Genelkurmay'a teşekkür mü etmeliyim!?

* Roboskiye Adalet Platformu Uludere'nin bombalanarak öldürülen Roboski ve Gülyazılı 34 insanın hayat hikâyesini yayınlıyor. 34 gün boyunca her gün yayınlanan bu hikâyeler Cumhurbaşkanlığı Başbakanlık, Adalet bakanlığı ve İçişleri Bakanlığına faks ve mail yoluyla gönderiliyor.

** Tüm mektuplar için tıklayın.